Ik, Maxime Bakker, had vroeger grootste ambities in de paardensport, maar met mijn pittige jonge merrie kwam hier weinig van terecht. Ik wilde zo graag Z-dressuur rijden, maakte niet uit hoe. Met mijn bling bling cap, laarzen en jasje, een jonge merrie die niet in de trailer wilde, regelmatig in verzet ging en waar ik vaak genoeg naast lag, ging ik bijna elk weekend op wedstrijd. Toen iemand tegen mij zei, misschien moet je wat met horsemanship gaan doen, dacht ik; dat is voor geitenwollensokken types. Beetje met zo’n stick staan zwaaien. Ik had geen idee waar horsemanship over ging.

Gelukkig bleef mijn merrie ‘stout’ en kwam ik geen stap verder. Daardoor moest ik uiteindelijk wel op zoek naar een andere manier. Zo kwam ik dus toch terecht bij horsemanship. Nadat ik mij een lange tijd had ondergedompeld in horsemanship en veel verschillende methodes geprobeerd te hebben, vroeg iemand aan mij; jij bent toch de paardenfluisteraar van Nieuw-Vennep?

Horsemanship was de basis geworden. Ik deed veel grondwerk met mijn paarden en we hadden weer plezier in samen werken. Wat mij wel op viel was dat mijn paarden er heel anders uit zagen. Ze waren een stuk relaxter, maar qua beweging en bespiering waren ze toch wel achteruit gegaan.

In 2013 kwam ik bij een clinic van Antoine de Bodt terecht. Een paar ‘simpele’ oefeningen brachten zoveel verbetering in de beweging. Ik was verbaasd. Waarom wist ik niks van verticale balans? Waarom had nog nooit iemand daar iets over verteld? Vrij snel daarna kwam ik bij Mireille den Hoed terecht. Ik was altijd wel handig met paarden, maar hoe, wat en waarom precies wist ik niet. Mireille heeft mij onwijs veel geleerd op het gebied van verticale en horizontale balans. Hier wilde ik ook wat mee gaan doen en zo ben ik begonnen met een instructeursopleiding en daarna de opleiding tot revalidatietrainer voor paarden. Daar kwam de biomechanica van het paard aan bod. Hoe beweegt een paard, hoe zit het met zijn balans, recht gerichtheid etc.